ز در درآ و شبستان ما منور کن ۳۹۷

بالابلند عشوه‌گر نقش‌باز من ۴۰۰

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن ۳۹۶

کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن ۳۹۹

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن ۳۹۵

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن ۳۹۱

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن ۳۹۸

ای روی ماه‌منظر تو نوبهار حسن ۳۹۴

منم که شهره‌ی شهرم به عشق ورزیدن ۳۹۳

بهار و گل طرب‌انگيز گشت و توبه‌شکن ۳۸۸

دانی که چیست دولت؟ ۳۹۲

شاه شمشادقدان خسرو شیرین‌دهنان ۳۸۷

افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن ۳۹۰

سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم ۳۸۹

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم ۳۷۶

بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم ۳۷۲